Yüreğinin tenhasında bir kıvrım olmalı ;
Çok değil, küçük ama sağlam bir kıvrım .
Ve oraya BİR’i taht kurmalı,
Onun adı ise Aşk olmalı !
Bir an bile olsa O’nu üşütmemeli.
Üşüttüğünde de hemen kalbe bir çıra yakmalı ,
Ve o an demeli ki Aşk:
Bu güzel çırayı asla söndürmemeli!
Evet , Aşk’ın dediği gibi olmalı.
O çırayı asla söndürmemeli.
Ve kalpte bir yangın , bir hüzün olmalı;
Olmalı ki Aşk üşütmeni unutup seni tebrik etmeli.
O kıvrım yüzüne de aksetmeli.
Yalnız Aşk oraya da taht kurmalı.
Aşk gereği; o yüz daima yerde , eğik olmalı,
Olmalı ki O Aşk’ı asla kaybetmemeli.
O aşk zamanla bir dağ olmalı ,
Ve tenindeki tüm kıvrımlara taht kurmalı.
Artık önde Aşk , arkada sen olmalı .
Lakin çıra da kalbi yakmayı asla kaybetmemeli!
Ve bir gün sorduğunda Aşk:
Ben’i nasıl biliyorsun ey aşık?
Benim istediğimi Sen istemiyorsan ,
Konu kapanmıştır diyebilmeli Aşık!
İbrahim Halil Doğan…
YORUMLAR (İLK YORUMU SİZ YAZIN)